4. Steenenkruis

Een strak zwart hek van Mulders uit Bergharen
en eeuwenoude kromgetrokken bomen
omzomen gras dat zijn verleden wil bewaren
door hier en daar een steen te laten dromen
 
van negentiende eeuw en Steenenkruis,
toen katholieken, protestanten, joden,
apart en toch tezamen bodem boden,
hun doden eerden met een laatste thuis.
 
Nu raast Prins Bernhard langs en Juliana sport,
de stad heeft haast en appt haar eigen sferen,
vervluchtigt, kiest voor ongegrond cremeren.
 
O, even met mijn hoofd tussen de spijlen
en tussen droom en daad een poos verwijlen
bij hen wier dood ook ooit de mijne wordt.
 
 
Gerard Kessels