5. Herinneringen aan Annie en Jet Geertsen

Tante Jet, die door een val in haar jeugd erg gehandicapt was, bewoog zich met haar stok en zwaar leunend op de arm van tante Annie heel langzaam over de begraafplaats. Ik kreeg daardoor alle tijd de prachtige monumenten te bewonderen.

Op 10 februari 1926 overleed boven zijn slagerij aan de Ziekerstraat 8 volkomen plotseling op 65-jarige leeftijd de heer Wilhelmus Johannus Geertsen. Wim Geertsen was vader van een groot gezin. Twee van zijn dochters, Annie en Jet Geertsen, waren als vroegere overburen van mijn grootouders Zuidgeest-Wolf, die tot het bombardement op Ziekerstraat 7-9 woonden, bevriend met onze familie. Na de dood van mijn grootouders in 1956 en 1958 raakten zij bevriend met mijn ouders en ze werden voor mij “tante Annie en tante Jet Geertsen” van de Lange Koningstraat 21. Door deze vriendschap heb ik hen de rest van hun leven (ze stierven beiden in 1995) gekend. Graag vertel ik iets over hun betrokkenheid met de begraafplaats aan de Daalseweg.

In mijn vroege jeugd was kerkhofbezoek bij veel oudere Nijmegenaren een wekelijks ritueel. Ook op de begraafplaats aan de Daalseweg was het zondags een komen en gaan van mensen, die ’s morgens na de H. Mis of ’s middags na de theevisite een bezoek brachten aan dierbare overledenen. Ook ik ontkwam tijdens de wekelijkse logeerpartijen bij mijn grootouders niet aan dit kerkhofbezoek, waarvoor de belangstelling bij mij blijkbaar al vroeg aanwezig was.

Als wij op de begraafplaats tante Annie en tante Jet ontmoetten, werd beleefdheidshalve ook een bezoek gebracht aan de graven van de familie Geertsen. Dat kostte tijd. Tante Jet, die door een val in haar jeugd erg gehandicapt was, bewoog zich met haar stok en zwaar leunend op de arm van tante Annie heel langzaam over de begraafplaats. Ik kreeg daardoor alle tijd de prachtige monumenten te bewonderen. Die wandelingen hebben wellicht de kiem gelegd voor mijn levenslange interesse in deze prachtige begraafplaats, die begin jaren vijftig nog in een ongeschonden staat verkeerde.

In vak 1 bezochten we het graf van Maria Geertsen-Selbach (*11-06-1860), de eerste vrouw van vader Wim Geertsen. Ze overleed op 13-11-1893 “in het kraambed”, 33 jaar oud. Haar jongste dochtertje Betsy overleed achttien dagen later en werd in het graf van haar moeder bijgezet. Het hoge grafmonument verkeert nog altijd in een redelijke staat.

Daarna moesten we de begraafplaats oversteken naar vak 21, waar de ouders van tante Annie en tante Jet vrijwel tegen de muur hun laatste rustplaats hadden.

Op 08-05-1895 was vader Geertsen hertrouwd met Elisabeth Matthea Selbach (*30-10-1871), die hem nog meer kinderen schonk. Zij werd de moeder van tante Annie (*05-07-1903) en van tante Jet (*24-12-1904).

Na de dood van hun ouders op resp. 10-02-1926 en 11-05-1945 bezochten de zussen trouw de hardstenen graftombe van hun ouders. Eind jaren tachtig begon de dekplaat van deze tombe, tot grote ergernis van vooral tante Jet, ineens scheuren te vertonen en begin jaren negentig barstte de plaat. Zo wilde tante Jet na haar dood het graf van haar ouders niet achterlaten en van haar pensioen als onderwijzeres op de school van de zusters JMJ aan de Oude Stadsgracht begon ze te sparen. In 1995, toen ze al ernstig ziek was, bestelde ze een nieuwe dekplaat. Het werd een race tegen de klok. De steenhouwer zette alles op alles en op vrijdag 31 maart 1995 werd de oude grafplaat vervangen.

De neef uit Best kwam met een fototoestel en toen hij de foto in hun flat op Marialaan 235 aan tante Jet liet zien, knikte ze tevreden. Ze kon nu rustig dood gaan. Het graf van haar ouders bleef keurig achter. Twee dagen later, op 2 april 1995, sloot ze voorgoed haar ogen. Ze is 90 jaar geworden.

Tante Annie, die levenslang met haar zus had samengewoond, overleed  ruim negen maanden later op 23 december 1995. Zij werd 92 jaar. Nog altijd denk ik met veel warmte aan de twee “tantes” terug.

Bart Janssen