13. Uitgelicht: twee bijzondere grafmonumenten

Bert Eggelaar, tekst en foto’s

Arno Nikkelen, 18 juni 1965 – 24 juni 2008 vak 30, rij 5, graf 4

Het eerste monument dat ik onder de aandacht wil brengen, is dat van Arno Nikkelen.

Hij was niet alleen stedenbouwkundig tekenaar, maar vooral ook muzikant, bassist en zanger. Ook was hij vrijwilliger bij In Paradisum, want geschiedenis was ook een hobby van hem.

Arno heeft meegeholpen aan het in kaart brengen van de grafmonumenten op de begraafplaats Daalseweg Nijmegen.

Op zijn monument is de krul van de contrabas hals te zien, wat verwijst naar de muziek. Hij wilde al vroeg naar het conservatorium in Amsterdam, maar van zijn vader moest hij een vak leren, vandaar het tekenen.

Zijn leven stond in het teken van de muziek, hij speelde o.a. in de band van Martin Hutchinson. Hij was onder meer te horen op diens cd Water From A Stone en als gast-vocalist op een cd van Blowbeat. Arno Nikkelen werd slechts 43 jaar oud. 

Het tweede monument(je) is dat van Corrie. Het graf ligt in vak 4, in dat vak liggen kindergraven.

Huwelijk Nijmegen 14 juni 1921 Hendrikus Petrus Peters, koffiehuishouder (caféhouder), geboren te Nijmegen op 09-11-1891, met Francisca Antonia Schrijvers, geboren op 24-11-1892 in Nijmegen.

Uit dit huwelijk werd op 03-06-1922 in Nijmegen Cornelia Johanna Peters geboren. Zij overleed op 05-09-1923 te Den Bosch om 19.00 uur. Aangifte van overlijden werd gedaan door Johannes Peters (Opa) wonende te Wijchen.

Deze familiegeschiedenis heeft alles te maken met een grafzerk in vak 4 met het opschrift:

HIER RUST ONZE LEVELING CORRIE. Wie is deze Corrie?

Er is hiervoor contact gezocht met Joost Meertens van de SBN. Hij heeft het kaartsysteem en de verloven tot begraven geraadpleegd van alle graven in vak 4, de kindergraven. De enige die er uitspringt is bovengenoemd kind Cornelia Johanna Peters, huurgraf 2de klasse, vak 4, rij 7, nummer 6, begraven op 7 september 1923. Cornelia is te herleiden tot de roepnaam CORRIE.

Het bijzondere van dit monumentje is, dat de tekst op de steen alleen te lezen is, als de zon op een bepaalde manier op de tekst schijnt. Anders is de tekst vrijwel onleesbaar.

Tijdens mijn rondleidingen loop ik altijd langs dit monumentje, waarbij de rust en de vrede die het beeldje uitstralen, mij iedere keer weer raakt.

Met dank aan Peter van Schaik voor de bijdrage aan de tekst.