Mijn kennismaking met Wim vond plaats op een heel warme zomerdag in augustus 2019. Het was op de Grote Markt waar we hadden afgesproken voor een nadere introductie: Wim met In Paradisum en omgekeerd. Het behoeft geen lang betoog. Wim wilde graag vrijwilligerswerk doen voor een stichting als In Paradisum waar hij met zijn interesse voor (lokale) geschiedenis bezig kon zijn. Dat men bij In Paradisum kampte met een complexe data-materie in allerlei Excelbestanden, bestaande uit duizenden namen van mensen begraven op Nijmeegse begraafplaatsen, dat wist Wim eigenlijk al wel, van het RAN. Want daar had ik lang geleden eens geïnformeerd naar vrijwilligers met kennis van statistiek om In Paradisum te helpen. Ons doel was te komen tot een funeraire databank, die belangstellende burgers en professionals konden raadplegen. Zo’n karwei was Wim dus wel toevertrouwd en hij had er ook veel zin in. Als natuurkundig ingenieur had hij veel expertise verworven bij Fokker Ruimtevaartafdeling en ingenieursbureau Movares. Zijn nauwkeurigheid en omgang met werk-van-lange-adem kwamen zeer van pas. In Paradisum kon het niet beter treffen. In augustus 2019 ging Wim enthousiast en voortvarend aan de slag, correspondeerde regelmatig over de voortgang en informeerde ons welke methoden hij toepaste. Bij dat laatste begrepen wij lang niet altijd direct zijn gecompliceerde werkwijzen, maar met zijn rustige, bedachtzame en vriendelijke uitleg konden wij de gang van zaken goed volgen. Zijn research verliep voorspoedig. In het voorjaar 2020 was de databank ‘Daalseweg’ bijna compleet en konden we al beginnen met toevoegen van extra’s, zoals foto’s. Helaas dook in mei 2020 een onbekend bestand op dat niet rijmde met reeds bewerkte bestanden. Een grote tegenslag. Maar opnieuw ging Wim, welhaast onverstoorbaar, weer aan de slag met dat probleembestand, met aanvullende begraafboeken en registers. In de data deden zich duizenden dubbelingen en andere imperfecties voor die een-voor-een uitgezuiverd moesten worden. Wim fikste dat. Dat wil zeggen bijna …!
Op 4 oktober liet Wim mij nog weten dat het eind van de dataproblematiek in zicht was, nog eventjes. Ook leverde hij toen nog informatie aan voor een te publiceren verhaal over de geschiedenis van ‘Daalseweg’.
Niet veel later ontving ik een mailbericht van Eric Kruidhof, zijn broer, dat meldde dat Wim dood was. Op 13 oktober plotseling en geheel onverwacht thuis overleden. Een schokkend bericht.
Tja, dat de databank er niet is, dat is wel het minste. Dat Wim er niet meer is, betekent veel meer. Wij verliezen een bijzonder betrokken, kundig en vooral zeer vriendelijke man, die oprecht geïnteresseerd was in mensen die samen ergens voor stonden, namelijk om lokale geschiedenissen te bewaren en bereikbaar te maken voor anderen.
We hebben Wim amper 15 maanden gekend … .
Op 21 oktober 2020 hebben familie, vrienden en bekenden in het crematorium afscheid van hem genomen. Wij, enkele leden van In Paradisum, waren er op die woensdag ook bij.
Het was een regenachtige en gure dag.
Wim Desserjer